Tassie, Mildura en de laatste werkdagjes
Blijf op de hoogte en volg Kim
21 Mei 2017 | Australië, Hobart
Heey allemaal, het is bijna zover: mama, papa en Lin zijn bijna hier!! Ik kan niet meer wachten. Sooo excited. Eindelijk zie ik ze weer na 8,5 maanden. Als alles goed gaat landen ze hier rond 20.30 uur lokale tijd. Dat is 12.30 uur voor jullie daar. Nog even volhouden dus.
Eerst zal ik jullie vertellen over mijn weekje in Tasmanië en de tijd daarna. De eerste tour die ik in Tassie gedaan heb was een dagtrip naar Port Arthur. Op de heenweg zijn we eerst een paar keer gestopt bij wat uitzichtpunten. Het was prachtig weer die dag. Rond 12 uur 's middags kwamen we aan bij Port Arthurs Heritage Area. Dit is waar alle gevangenen heen werden gebracht. Deze gevangenen hadden vaak maar kleine misdrijven op hun geweten. Denk aan het stelen van een brood of kleding voor familie. Er heerste namelijk grote armoede in die tijd. Ondanks de harde tijd in de gevangenis, hadden deze gevangenen vaak een veel grotere kans op een gelukkig leven dan hun familie in Europa nadat ze vrijgelaten werden. In het gevangeniskamp leerden ze namelijk vaak een ambacht. Dat zouden ze niet geleerd hebben als ze gewoon thuis waren gebleven. We kregen de gelegenheid om zelf een aantal uren rond te lopen in dit kamp. Van sommige gebouwen was nog maar weinig over door alle stormen, maar veel gebouwen stonden nog overeind. Het was interessant om wat meer informatie te krijgen hoe het er hier vroeger aan toe ging. En er zijn me wat gruwelijke dingen gebeurd. De jongste kinderen die naar dit kamp werden gestuurd wat 9 jaren jong.. Stel je voor.
Op vrijdag heb ik ook weer een dagtrip gedaan. Deze dag ben ik in de morgen naar Mt. Wellington geweest en in de middag naar Mt. Field National Park. Mt. Wellington is de hoogste berg (1271 meter) rondom Hobart. Met een kleine groep zijn we in een busje naar de top van de berg gereden. Het was een mooie, heldere dag met nauwelijks een wolkje in de lucht. En wauw, het uitzicht was adembenemend! Een van de mooiste uitzichten die ik hier in Australië en Nieuw-Zeeland heb gezien. En dat zegt wat. Ik had hier de hele dag kunnen blijven om van het uitzicht te genieten, maar we moesten helaas weer verder. Halverwege op de berg hebben we twee kleine wandelingen gedaan. De begroeiing daar is een zogenaamd 'koud regenwoud'. Ja, dat bestaat echt. Alle planten doen je denken aan een regenwoud, maar warm was het zeker niet. Ook deze wandelingen waren echt heel mooi. Bovendien wist onze tourguide veel te vertellen over de natuur hier. Hierna zijn we gaan lunchen en daarna was het tijd voor een wandeling in Mt. Field National Park. Wederom prachtig. Al met al was deze dagtrip een van de mooiste en beste die ik aan deze kant van de wereld gedaan heb.
Zaterdagmorgen ben ik met de couchsurf familie (Dan, Gem en de twee kinderen Oliver en Kate) naar de Salamanca market geweest. Dit is een grote markt met veel handgemaakte sieraden, decoratie, eten, enz. Bovendien was er veel live muziek. Elke zaterdag vind deze markt plaats en het trekt altijd veel bezoekers. In de namiddag zijn we naar MONA geweest. Dit het het Museum of Old and New Art. Vooral de New Art was erg apart zullen we maar zeggen. Je vraagt je soms echt af hoe deze kunstenaren op het idee komen. MONA is opgericht door een erg rijke man uit Tassie, David Walsh. Hij heeft zijn geld min of meer verdiend door het manipuleren van andere mensen in het gokwereldje. Veel mensen zijn het er daarom niet mee eens dat meneer Walsh zoveel geprezen wordt voor zijn daden.
Zondag was het tijd voor mijn Bruny Island trip. Bruny Island is een eiland ten zuiden van Hobart. Een groot gedeelte van de film 'Lion' die dit jaar uitgekomen is, is hier gefilmd. Eerst hadden we een korte trip op de ferry en vervolgens zijn we het hele eiland rondgereden. Ondanks de regen de hele dag door, heb ik me evengoed geamuseerd. Bruny Island staat bekend om de mooie natuur en al het lekkere eten dat ze daar hebben. Deze dagtrip was daan ook een mix tussen natuur en eten. Als eerste zijn we gestopt bij een honingproeverij en daarna een stukje verder gereden naar een uitzichtpunt. Vervolgens zijn we helemaal naar het zuiden vam het eiland gereden. Hier staat de vuurtoren. Vanaf daar had je wederom een prachtig uitzicht. Ook ben ik nog even naar beneden naar het strand gelopen. Op de terugweg naar boven sprong er zomaar een wallibie uit de struiken. Die heb ik een tijdje gevolgd; wat een schatje. Na deze korte wandelingen zijn we gaan lunchen. Vervolgens snel even bij de chocolate factory langs gegaan (jammie!) en toen zijn we witte wallibies gaan spotten. Bruny Island is de enige plaats waar deze witte wallibies voorkomen. We hebben er drie gezien. Daarna was het tijd voor de 'cheese tasting'. Er waren verschillende soorten kaas met versgebakken brood. Dat smaakte toch wel erg goed. (Joa femilie, ik begin heej langzaamaan stieds mier kiës te eate.) Daarna nog snel een oester gehad bij het oester restaurant en toen was het tijd om terug te gaan. Al met al een dag vol eten, natuur en regen.
Maandag was mijn laatste dag in Hobart. Samen met de twee kinderen en Gem ben ik naar de Bonorong wildlife sanctuary geweest. Hier worden vooral de zieke en gewonde dieren opgevangen. Er was een korte tour door het park waarin vanalles verteld werd over wombats, de tassie devils en koalas. Ik heb dus gelukkig toch nog een devil gezien. Ze zijn lang niet zo gevaarlijk als de naam doet geloven. Ja, ze hebben scherpe tanden, maar verder zijn het geen roofdieren. Ze eten voornamelijk de al dode dieren, zodat ze zelf niet op jacht hoeven. Naast deze korte tour hebben we zelf nog rondgelopen en we kregen een zakje met eten om de kangaroes te voeren. De laatste kangaroe die ik te eten gaf, pakte mijn hand vast zodat ik niet weg zou gaan. Zo lief! Na het wildlifepark zijn we naar de botanical gardens gegaan. Daar eerst wat gegeten en toen nog een hele tijd rondgelopen. Hier is het nu herfst, dus samen met de twee kinderen heb ik een tijdje fijn met de gevallen bladeren gespeeld.
Dinsdag was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Helaas. Ik zou rond 12 uur weer terug zijn in Melbourne, maar mijn vlucht had twee uur vertraging. Ik was dus iets later terug dan gepland. Liz kwam me ophalen en samen zijn we nog lekker een late lunch gaan eten. 'S avonds ben ik even snel langsgegaan bin opa en oma (Mia en Jo) en vervolgens weer terug naar de boerderij.
Woensdag, donderdag en vrijdag moest ik weer gewoon werken.
Zaterdag was het alweer tijd voor mijn volgende korte trip. 'S morgens zijn we naar Mildura gevlogen voor Bills (achterneef) 21ste verjaardag. In Mildura was het nog redelijk mooi weer, dus de hele middag lekker van het zonnetje genoten. 'S avonds was het tijd voor het echte feest. Er waren aardig wat mensen daar, rond de 100 man. Er werden zelfs speeches gehouden voor Bill die avond. Dat blijkt normaal te zijn voor je 21ste hier. Al met al een gezellige avond.
De volgende morgen had ik wat moeite met opstaan. Maar evengoed zat ik rond 12 uur weer fijn in het vliegtuig terug naar Melbourne.
Maandag, woensdag en vrijdag heb ik voor de laatste keren gewerkt hier. Dinsdag en donderdag had ik vrij. Die dagen heb ik me vooral bezig gehouden met het schrijven van deze blog en nog wat voorbereidingen voor als papa, mama en Lin hier zijn.
Ook het weekend heb ik maar weinig gedaan. Zaterdag ben ik wel weer naar een football game geweest. St Kilda tegen de Sydney Swans. Het leek alsof de St Kilda spelers hun dag niet hadden; ze speelden namelijk er slecht. Desondanks heb ik het daar gezellig gehad met Steve, Tahnee en Mark.
Op dit moment is het lunchtijd hier. Over een paar uurtjes ga ik de stad in. Hier ga ik even langs bij Connie en John en vervolgens ga ik bij Liz en Tim eten. Zij brengen me tevens naar het vliegveld om papa, mama en Lin op te halen. Nog maar zo'n 8 uur voordat ik ze weer zie! De tijd kan me op dit moment niet snel genoeg gaan.
Genoeg gekletst voor vandaag. Volgende keer horen jullie hoe het allemaal gegaan is. Voor nu een fijne zondag gewenst! Tot de volgende keer. Liefs, Kim
Eerst zal ik jullie vertellen over mijn weekje in Tasmanië en de tijd daarna. De eerste tour die ik in Tassie gedaan heb was een dagtrip naar Port Arthur. Op de heenweg zijn we eerst een paar keer gestopt bij wat uitzichtpunten. Het was prachtig weer die dag. Rond 12 uur 's middags kwamen we aan bij Port Arthurs Heritage Area. Dit is waar alle gevangenen heen werden gebracht. Deze gevangenen hadden vaak maar kleine misdrijven op hun geweten. Denk aan het stelen van een brood of kleding voor familie. Er heerste namelijk grote armoede in die tijd. Ondanks de harde tijd in de gevangenis, hadden deze gevangenen vaak een veel grotere kans op een gelukkig leven dan hun familie in Europa nadat ze vrijgelaten werden. In het gevangeniskamp leerden ze namelijk vaak een ambacht. Dat zouden ze niet geleerd hebben als ze gewoon thuis waren gebleven. We kregen de gelegenheid om zelf een aantal uren rond te lopen in dit kamp. Van sommige gebouwen was nog maar weinig over door alle stormen, maar veel gebouwen stonden nog overeind. Het was interessant om wat meer informatie te krijgen hoe het er hier vroeger aan toe ging. En er zijn me wat gruwelijke dingen gebeurd. De jongste kinderen die naar dit kamp werden gestuurd wat 9 jaren jong.. Stel je voor.
Op vrijdag heb ik ook weer een dagtrip gedaan. Deze dag ben ik in de morgen naar Mt. Wellington geweest en in de middag naar Mt. Field National Park. Mt. Wellington is de hoogste berg (1271 meter) rondom Hobart. Met een kleine groep zijn we in een busje naar de top van de berg gereden. Het was een mooie, heldere dag met nauwelijks een wolkje in de lucht. En wauw, het uitzicht was adembenemend! Een van de mooiste uitzichten die ik hier in Australië en Nieuw-Zeeland heb gezien. En dat zegt wat. Ik had hier de hele dag kunnen blijven om van het uitzicht te genieten, maar we moesten helaas weer verder. Halverwege op de berg hebben we twee kleine wandelingen gedaan. De begroeiing daar is een zogenaamd 'koud regenwoud'. Ja, dat bestaat echt. Alle planten doen je denken aan een regenwoud, maar warm was het zeker niet. Ook deze wandelingen waren echt heel mooi. Bovendien wist onze tourguide veel te vertellen over de natuur hier. Hierna zijn we gaan lunchen en daarna was het tijd voor een wandeling in Mt. Field National Park. Wederom prachtig. Al met al was deze dagtrip een van de mooiste en beste die ik aan deze kant van de wereld gedaan heb.
Zaterdagmorgen ben ik met de couchsurf familie (Dan, Gem en de twee kinderen Oliver en Kate) naar de Salamanca market geweest. Dit is een grote markt met veel handgemaakte sieraden, decoratie, eten, enz. Bovendien was er veel live muziek. Elke zaterdag vind deze markt plaats en het trekt altijd veel bezoekers. In de namiddag zijn we naar MONA geweest. Dit het het Museum of Old and New Art. Vooral de New Art was erg apart zullen we maar zeggen. Je vraagt je soms echt af hoe deze kunstenaren op het idee komen. MONA is opgericht door een erg rijke man uit Tassie, David Walsh. Hij heeft zijn geld min of meer verdiend door het manipuleren van andere mensen in het gokwereldje. Veel mensen zijn het er daarom niet mee eens dat meneer Walsh zoveel geprezen wordt voor zijn daden.
Zondag was het tijd voor mijn Bruny Island trip. Bruny Island is een eiland ten zuiden van Hobart. Een groot gedeelte van de film 'Lion' die dit jaar uitgekomen is, is hier gefilmd. Eerst hadden we een korte trip op de ferry en vervolgens zijn we het hele eiland rondgereden. Ondanks de regen de hele dag door, heb ik me evengoed geamuseerd. Bruny Island staat bekend om de mooie natuur en al het lekkere eten dat ze daar hebben. Deze dagtrip was daan ook een mix tussen natuur en eten. Als eerste zijn we gestopt bij een honingproeverij en daarna een stukje verder gereden naar een uitzichtpunt. Vervolgens zijn we helemaal naar het zuiden vam het eiland gereden. Hier staat de vuurtoren. Vanaf daar had je wederom een prachtig uitzicht. Ook ben ik nog even naar beneden naar het strand gelopen. Op de terugweg naar boven sprong er zomaar een wallibie uit de struiken. Die heb ik een tijdje gevolgd; wat een schatje. Na deze korte wandelingen zijn we gaan lunchen. Vervolgens snel even bij de chocolate factory langs gegaan (jammie!) en toen zijn we witte wallibies gaan spotten. Bruny Island is de enige plaats waar deze witte wallibies voorkomen. We hebben er drie gezien. Daarna was het tijd voor de 'cheese tasting'. Er waren verschillende soorten kaas met versgebakken brood. Dat smaakte toch wel erg goed. (Joa femilie, ik begin heej langzaamaan stieds mier kiës te eate.) Daarna nog snel een oester gehad bij het oester restaurant en toen was het tijd om terug te gaan. Al met al een dag vol eten, natuur en regen.
Maandag was mijn laatste dag in Hobart. Samen met de twee kinderen en Gem ben ik naar de Bonorong wildlife sanctuary geweest. Hier worden vooral de zieke en gewonde dieren opgevangen. Er was een korte tour door het park waarin vanalles verteld werd over wombats, de tassie devils en koalas. Ik heb dus gelukkig toch nog een devil gezien. Ze zijn lang niet zo gevaarlijk als de naam doet geloven. Ja, ze hebben scherpe tanden, maar verder zijn het geen roofdieren. Ze eten voornamelijk de al dode dieren, zodat ze zelf niet op jacht hoeven. Naast deze korte tour hebben we zelf nog rondgelopen en we kregen een zakje met eten om de kangaroes te voeren. De laatste kangaroe die ik te eten gaf, pakte mijn hand vast zodat ik niet weg zou gaan. Zo lief! Na het wildlifepark zijn we naar de botanical gardens gegaan. Daar eerst wat gegeten en toen nog een hele tijd rondgelopen. Hier is het nu herfst, dus samen met de twee kinderen heb ik een tijdje fijn met de gevallen bladeren gespeeld.
Dinsdag was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Helaas. Ik zou rond 12 uur weer terug zijn in Melbourne, maar mijn vlucht had twee uur vertraging. Ik was dus iets later terug dan gepland. Liz kwam me ophalen en samen zijn we nog lekker een late lunch gaan eten. 'S avonds ben ik even snel langsgegaan bin opa en oma (Mia en Jo) en vervolgens weer terug naar de boerderij.
Woensdag, donderdag en vrijdag moest ik weer gewoon werken.
Zaterdag was het alweer tijd voor mijn volgende korte trip. 'S morgens zijn we naar Mildura gevlogen voor Bills (achterneef) 21ste verjaardag. In Mildura was het nog redelijk mooi weer, dus de hele middag lekker van het zonnetje genoten. 'S avonds was het tijd voor het echte feest. Er waren aardig wat mensen daar, rond de 100 man. Er werden zelfs speeches gehouden voor Bill die avond. Dat blijkt normaal te zijn voor je 21ste hier. Al met al een gezellige avond.
De volgende morgen had ik wat moeite met opstaan. Maar evengoed zat ik rond 12 uur weer fijn in het vliegtuig terug naar Melbourne.
Maandag, woensdag en vrijdag heb ik voor de laatste keren gewerkt hier. Dinsdag en donderdag had ik vrij. Die dagen heb ik me vooral bezig gehouden met het schrijven van deze blog en nog wat voorbereidingen voor als papa, mama en Lin hier zijn.
Ook het weekend heb ik maar weinig gedaan. Zaterdag ben ik wel weer naar een football game geweest. St Kilda tegen de Sydney Swans. Het leek alsof de St Kilda spelers hun dag niet hadden; ze speelden namelijk er slecht. Desondanks heb ik het daar gezellig gehad met Steve, Tahnee en Mark.
Op dit moment is het lunchtijd hier. Over een paar uurtjes ga ik de stad in. Hier ga ik even langs bij Connie en John en vervolgens ga ik bij Liz en Tim eten. Zij brengen me tevens naar het vliegveld om papa, mama en Lin op te halen. Nog maar zo'n 8 uur voordat ik ze weer zie! De tijd kan me op dit moment niet snel genoeg gaan.
Genoeg gekletst voor vandaag. Volgende keer horen jullie hoe het allemaal gegaan is. Voor nu een fijne zondag gewenst! Tot de volgende keer. Liefs, Kim
-
21 Mei 2017 - 05:23
Ellen:
Ha Kim,
Wat heerlijk om je verhalen en avonturen te lezen!
Ik wens jou samen met pap, mam en Lin een prachtige tijd toe. Heel veel plezier en GENIET!
Heel veel groetjes! -
21 Mei 2017 - 08:28
Eric :
Hoi Kim,
Wat een belevingen allemaal in Australië, het wordt denk ik wel een beetje
saai in Nederland voor je?
In ieder geval zijn je gasten al bijna bij je.
Met z'n viertjes veel toffe dagen in het mooie Australië,
Veel plezier en maak er wat moois van samen,
ook namens Thelmi, opa en oma, en tante Tiny. :)
-
21 Mei 2017 - 08:29
Ton En Ine Colbers:
Mooie verhalen weer Kim. Ik wens je lots of fun met pap, mam en Lin. Ze zijn er bijna. Doe ze de hartelijke groeten en ga samen genieten van al het moois down under. -
21 Mei 2017 - 08:46
Riny:
Wat 'n heerlijke tijd daar ... Down Under.
Dit blijft voor altijd 'n pareltje in je hart.
En nu mag je 'n stukje hiervan gaan delen met je pap, mam en Lin, heel bijzonder.
Nog éven en dan staan ze weer voor je neus : )
Oneindig veel genieten gewenst, samen ! -
21 Mei 2017 - 11:14
Kim Gommans:
Ha Ellen,
Heel erg bedankt. Een leuke tijd gaan we zeker hebben!
Groetjes Kim -
21 Mei 2017 - 11:15
Kim Gommans:
Ha Eric en de rest,
Ik zie wel hoe het wordt als ik terug ben. Ik kan het zelf zo saai of ze avontuurlijk maken als ik wil ;). Dat komt zeker goed! Groetjes aan iedereen daar -
21 Mei 2017 - 11:16
Kim Gommans:
Ha Ton en Ine
Dankjewel! We gaan zeker een goede tijd hebben. Ik zal ze de groetjes doen.
Xx Kim -
21 Mei 2017 - 11:17
Kim Gommans:
Ha Riny,
Dit is iets om nooit te vergeten inderdaad. Ik kan niet wachten om papa, mama en Lin hier rond te leiden. Nog zo'n w uur en dan zie ik ze. Dankjewel!!
Groetjes Kim -
21 Mei 2017 - 14:26
Wil:
Hi Kimmie,
heel veel plezier met pap. mam en Lin in Australië!
Ik wens jullie een hele toffe vakantie toe! Geniet er van.
XXX
Wil -
22 Mei 2017 - 00:12
Kim Gommans:
Daag wil,
Dankjewel! Doen we zeker!
Xxx -
31 Mei 2017 - 23:00
Annie:
Hoi Kim,
Hoe is t daar met z'n allen daar ?
Genieten zeker ! -
04 Juni 2017 - 02:12
Kim Gommans:
Ha Annie,
Genieten is het zeker. We zijn ontzettend druk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
