Freddie, westkust en Hobbits

Heey allemaal, I'm back in Ozzie. Gisteravond ben ik rond 7 PM weer fijn geland in Melbourne. Ik heb weer heerlijk een nacht in de kerk bij Liz en Tim geslapen. Vandaag ben ik fijn met Liz maar de film Lion geweest. Dit is een erg indrukwekkende film over een jongetje dat verdwaald raakt in India. Zeker een aanrader! Daarna hebben we samen lekker geluncht. Goed begin van mijn tijd terug in Australië. Ook de laatste twee weken in Nieuw-Zeeland waren prachtig. De laatste keer eindigde ik met het feit dat Chal met ons mee op reis kwam.
We zijn ongeveer een week met z'n drieën rondgetrokken in de campervan. Chal, Sarah en ik. Het was erg knus, maar gelukkig ook wel lekker warm. 'S nachts en 's morgens kon het namelijk erg koud zijn; we hadden nachten van maar 5 °C. Verder was het natuurlijk ook erg gezellig.
Donderdag 2 maart zijn we naar Lake Wanaka gereden. Ook Lake Wanaka is een redelijk groot meer omgeven door hoge, al dan niet met sneeuw bedekte bergen. Toch was het uitzicht ook hier weer anders dan de rest. We hebben eerst het dorpje Wanaka zelf bezocht en toen zijn we lekker een stuk langs het meer gaan wandelen. Het was een lekker zonnige dag, dus dat beviel ons wel. Na een paar uur waren we terug bij Freddie, onze campervan. Daarna zijn we onderweg naar de campground gegaan. Onderweg hebben we nog even bij Lake Hawea gekeken.
De volgende dag was het helaas bewolkt en erg regenachtig. We hebben dus erg veel gereden die dag. Via de 'Haast pass' zijn we onze trip langs de westkust begonnen. Het westen ziet er totaal anders uit dan het oosten. Langs de westkust is overal regenwoud, dus je krijgt haast het gevoel dat je in de tropen bent. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt, o.a. bij de Fantaill Falls en in Haast zelf. Ondanks de regen zag het er nog steeds prachtig uit. Eenmaal in Fox aangekomen lekker wat wijn en snacks gehaald, want het was vrijdagavond. Toen naar de campground gereden. Het lag afgelegen en de enige manier om daar te komen was een onverhard pad. Opzich geen probleem, totdat er een grote campervan aankomt (die mogen hier niet eens komen). En die wilde dus niet uit de weg. We hadden weinig keuze, dus maar de berm in. Opzich is dit verder ook geen probleem, totdat het verschil tussen berm en weg 0,5 meter is.. En ja, daar stonden we dus vast. Freddie wilde geen kant meer op. Gelukkig kwamen er toch wel wat touristen langs. Uiteindelijk is het ons met zo'n 20 lieve mensen en een goede 4WD auto gelukt om onze van weer op de weg te krijgen. Pfoee dat was toch even schrikken. Eenmaal op de camping hebben we onze wijn er dan ook gauw genoeg bij gehaald. Met ons drieën en later met een stel Duitsers hebben we ondanks de regen en ons kleine avontuur toch een gezellige avond gehad.
De dag erna zijn we naar de Fox Glacier geweest. Dat was een prachtig en indrukwekkend gezicht. Bijna onwerkelijk om daar te zijn. Vanuit het strand naast onze camping hadden we al een goed uitzicht, maar dichterbij was het nog veel beter. We hebben hier even rondgewandeld en zijn toen verder gereden naar de Franz-Josef Glacier. Hier kon je een 1,5 uur durende wandeling doen. We kwamen tot zo'n 500 meter bij de gletsjer. Geen woorden om te beschrijven hoe speciaal dat voelde. En een kleine anekdote over die wandeling: aangezien de tattoo twee weken moest helen, mocht ik geen schoenen of sokken aan. Ik moest dus alles op slippers doen. Aangezien het erg koud was, had ik me aan de voet zonder tattoo toch maar een sok  aangetrokken. Ik liep dus rond op slippers met een sok aan één van mijn voeten. Best een raar gezicht en je zag dan ook veel mensen een stiekeme, zijdelingse blik werpen. Grappig om de zien, maar het leukste was toen een mevrouw uit Israël vroeg of ik mijn sok verloren was; ze had er namelijk een aantal langs de weg zien liggen.
De volgende dag was het alweer zondaf. We hadden de avond ervoor weer gezellig wat gedronken met ons allen, maar het bleek toch wat veel te zijn geweest... Sarah kon maar moeilijk uit bed komen. Rond een uur of 2 voelde ze zich gelukkig weer beter, dus we konden op weg. Ver zijn we niet gereden. We hebben rondgekeken in Hokitika. Daar lekker gegeten en nog een wandeling gemaakt. Daarna zijn we verder gereden naar de camping. Die avond zijn we allemaal lekker vroeg gaan slapen.
De volgende dag zijn we naar Greymouth gereden. Daar moesten Chal en Sarah wat dingen regelen voor het vervolg van hun reis. Rond de middag zijn we naar de Pancake Rocks gereden. Wetenschappers weten niet precies hoe deze rotsformatie ontstaan is, maar het ziet er wel prachtig uit. Het zijn om het zo maar te zeggen een soort kliffen met heel dunne lagen rots en dan meters hoog. Iets wat ik nog niet eerder heb gezien. Hier de wandeling gemaakt en toen weer terug gereden naar Greymouth en vervolgens verder naar de camping. Daar hebben we eindelijk weer eens onze kleren gewassen. Die hadden we lekker buiten behangen om te drogen. Helaas begon het de volgende morgen flink hard te regenen, dus droger werden ze er niet op. We hebben de dinsdag dus de hele dag rondgereden met onze hele campervan vol drogende kleren. Een leuk gezicht was dat. Aangezien het de hele dag bleef regenen, hebben we maar weer veel in de auto gezeten. In Hanmer Springs hebben we onszelf lekker getrakteerd op lunch, want veel meer konden we toch niet doen. We wilden eigenlijk een wandeling maken die dag, maar dat kwam er dus niet van. Na de lunch gauw genoeg maar weer een camping opgezocht. Verder hebben we niet veel gedaan. 'S nachts was het erg koud, dus we zijn lekker dicht tegen elkaar aan gekropen. Een aangezien ik degene in het midden was, had ik dus vrijwel geen bewegingsruimte.
De volgende morgen, onze laatste dag samen, scheen het zonnetje gelukkig weer. Koud was het nog wel. Die dag hebben we 's morgens een heel stuk over het strand gelopen. Wel met jassen, sjaals en een lange broek, want warm was het zeker niet. Toen we bijna terug waren bij de campervan, liepen we nog even een zeehond tegen het lijf. Die lag lekker te luieren op het strand. Na de lunch hebben we nog een ander strand opgezocht en hebben we rondgewandeld in Pegasus, een klein stadje dicht bij Christchurch. Het was onze laatste avond samen, dus we hebben onszelf lekker verwend met wijn, crackers en chips; een gezellige afsluiting. Ook die nacht was het weer erg koud, dus we keken er wel naar uit om weer in een warm hostel te slapen.
Donderdag 9 maart was het dan tijd om afscheid te nemen van Chal. Zij ging alvast naar het noorden. Sarah en ik hebben onze Freddie teruggebracht en daarna hebben we een lekkere rustige middag gehad. In totaal hebben we in deze 17 dagen 3100 km gereden. 'S avonds zijn Sarah en ik uit gaan eten voor mijn verjaardag de volgende dag. We hadden een wat chiquer Italiaans restaurant uitgezocht. De pizza was heerlijk moet ik zeggen. Daarna zijn we naar de andere kant van de stad gelopen voor een mcflurry en toen zijn we nog wat gaan drinken. Twee andere Duitse meiden die ik in Australië ontmoet heb, kwamen ook. We hebben dus nog even gezellig bijgekletst.
Vrijdag heb ik de hele dag gereisd. Eerst de bus van Christchurch naar Picton, dat was zo'n negen uur. Onderweg heb ik afscheid genomen van Sarah. Vanuit Picton heb ik de ferry naar Wellington gepakt, nog zo'n vier uur. Ik heb mezelf wel getrakteerd op een lekker stuk 'lollycake'. Zo had ik toch nog een heel klein beetje verjaardag.
De volgende dag heb ik ook weer een hele tijd in de bus gezeten. Van Wellington naar Rotorua; zo'n 8 uur. In de late middag had ik een bezoek aan de Tamaki Maori village gepland. Hier werden we eerst verwelkomt met een indrukwekkende openingsceremonie. Daarna kregen we allemaal informatie over hoe de Maori vroeger leefden. Vervolgens kregen we een optreden vol zang en dans te zien en we sloten de avond af met een heerlijk traditioneel 'Hangi' buffet. 'Hangi' is kort gezegd eten dat onder de grond klaar wordt gemaakt. Het smaakte erg goed. Op de terugweg heeft de buschauffeur de hele weg gezongen; erg gezellig was dat.
De zondag had ik met Chal afgesproken om wat te gaan doen samen. Zij was namelijk ook in Rotorua. Helaas regende het. We zijn dus eerst maar op zoek gegaan naar een lekker bord soep. Helaas voelde Chal zich niet zo goed. Zij is teruggegaan naar het hostel en ook ik heb lekker uitgerust. Later in de middag heb ik mezelf getrakteerd op een bezoek aan één van de thermaal baden in Rotorua. Dat was lekker ontspannen.
De daaropvolgende morgen ben ik eindelijk naar Hobbiton geweest. Dit stond naast de Maori Village hoog op de lijst van dingen die ik graag wilde doen. Het was regenachtig in de morgen, maar eenmaal aangekomen in Hobbiton scheen het zonnetje lekker. De busreis duurde zo'n twee uur. Het was erg speciaal om dit Hobbitdorp te zien. We deden een 'guided tour', dus er werd ons vanalles verteld over hoe het gebouwd was en hoe er gefilmd werd. Twee uur lang hebben we rondgelopen in hobbit land. De meeste 'hobbit holes' kon je helaas niet in gaan. Wat er wel helemaal is nagebouwd, is het café de 'Green Dragon'. Zelfs het interieur is helemaal in hobbit stijl. Hier kregen we als afsluiting wat te drinken. Eenmaal terug in Rotorua heb ik lekker rondgewandeld. Het was een prachtige dag, dus ik heb lekker van het zonnetje genoten.
Dinsdag was het tijd om weer terug te gaan naar Wellington. Weer zo'n 8 uur in de bus. Chal en Sarah waren die avond gelukkig wel in Wellington. Met hen heb ik 's avonds voor de laatste keer uitgegeten. Toen was het echt tijd om afscheid te nemen helaas. Ik weet echter zeker dat ik deze twee meiden in de toekomst nog zal zien.
Woensdagmorgen heb ik nog wat rondegelopen in Wellington, even een bezoek gebracht aan het Te Papa museum en toen was het toch echt tijd om naar het vliegveld te gaan. Ik moet eerlijk zeggen dat dat toch wel erg zwaar viel. Ik had een erg leuke tijd in Nieuw-Zeeland. Om 5 PM was mijn vlucht en om 7 PM kwam ik aan. In het vliegtuig heb ik lekker film gekeken: Moana en Fantastic Beasts. Bovendien werd ik erg verwend met het eten. Liz kwam me ophalen van het vliegveld. Erg leuk om haar en Tim weer te zien.
Vandaag heb ik de dag dus weer met hen doorgebracht. Op dit moment is het bijna tijd voor mij om te gaan slapen. Vanaf maandag mag ik weer gaan werken. Morgen ga ik daarentegen eerst St. Patricksday vieren met Tahnee en wat van haar vrienden. Dit is het Ierse feest. Ik ben benieuwd. Tot snel allemaal! Liefs, Kim