Bergen, meren en een bungy jump
Blijf op de hoogte en volg Kim
01 Maart 2017 | Nieuw Zeeland, Cromwell
Kia ora allemaal, ik hoop dat iedereen een fijne 'vesteloavend' heeft gehad. Kia ora betekend goedendag in de Mãori taal. De Mãori zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland. Ze leven inmiddels niet meer volgens de oude gebruiken, maar ze hebben nog wel steeds hun eigen taal. Bovendien kun je ze vaak herkennen aan hun donkerdere huidskleur. Ik ben op het moment lekker in Nieuw-Zeeland. Na een slapeloze vlucht ben ik hier woensdag 15 februari rond half 6 in de morgen in Christchurch geland. Christchurch is één van de grotere steden op het zuidereiland. Toen ik eenmaal op Nieuw-Zeelandse bodem stond, ben ik me de weg naar het hostel maar gaan zoeken. Hier heb ik maar eerst een paar uurtjes geslapen. Daarna ben ik me Christchurch eens gaan verkennen. Je kunt zien dat het een mooie en gezellige stad is, maar op het moment lijkt het nogal een bouwval. Aan veel gebouwen wordt nog steeds hard gewerkt om ze te herstellen na alle aardbevingen. Ondanks dat zijn er nog steeds mooie gebouwen te zien. Ik heb die dag bovendien met een Nederlands stel lekker wat op een terrasje gedronken.
Op donderdagmorgen, net voordat ik de deur uit wilde gaan om een bus rondom het zuidereiland te boeken, kwam ik Sarah tegen. Zij is een 21-jarige Duitse meid. Na 5 minuten praten hadden we besloten om samen een campervan te huren en 3 uur later hadden we die dan ook geboekt. Zo makkelijk gaat dat. Sarah had tot en met dinsdag het hostel geboekt, dus we konden pas op dinsdag op weg.
De rest van de tijd hebben we samen rondgekeken in Christchurch en onze reis gepland. Het was een aantal dagen erg regenachtig, dus het kwam wel goed uit dat we er wat langer waren. Vrijdagmorgen besloot mijn goede mobiel om vervelend te gaan doen. Hij wilde niet meer opgeladen worden, dus die is nu in de maak. Ik kan hem weer ophalen als ik terug ben in Christchurch. Foto's van Nieuw-Zeeland volgen wat later, aangezien ik dus tijdelijk geen goede camera heb. Sarah gelukkig wel, dus ze is bereid om me later alles door te sturen.
Op zaterdagavond ben ik met een groepje van het hostel naar een Ierse pub geweest. Daar heb ik met mensen van over de hele wereld een gezellige avond gehad.
Op maandag zijn Sarah en ik samen met een bus naar Akaroa gegaan. Dit is een leuk dorpje gelegen in een prachtige omgeving; een helder blauw meer omgeven door bergen. Hier hebben we de hele dag rondgewandeld en rondgekeken. Dinsdag was het dan tijd om onze roadtrip te beginnen. In de morgen hebben we onze campervan opgehaald en rond een uur of 2 waren we echt op weg. Eerste stop: Lake Tekapo. Wederom een prachtig azuurblauw meer omgeven door hoge bergen. Toch zag het er totaal anders uit dan in Akaroa. De nacht hebben we gekampeerd op een 'campground' een stuk van de weg af. En dan moet je niet denken aan een camping met zwembad, stroom en schone wc's. Nee, dit was niet veel meer dan een gat in de grond en een koude douche. Maar evengoed lekker gekookt en lekker geslapen, dus wat maakt het uit.
De volgende dag zijn we op weg gegaan naar Mt. Cook, de hoogste berg in Nieuw-Zeeland. Daar kwamen we in de middag aan. We hebben lekker een wandeling gemaakt door de prachtige omgeving hier. Het was de eerste keer dat ik gletsjers heb gezien. We hebben die nacht gekampeerd op een plek waar niet veel meer was dan wat bomen en een picknickbankje. Lekker back to nature dus. Donderdag zijn we verder gereden naar Oamaru, een wat grotere plaats aan de kust. We hebben even aan zee gelegen, maar het was net wat te fris om een duik te nemen. Oamaru is bekend om de penguins, maar wij hebben er helaas geen gezien. Die nacht hebben we wel op een betaalde camping geslapen, dus eindelijk weer een douche.
Vrijdag zijn we weer verder gereden naar Dunedin, de studentenstad van Nieuw-Zeeland. Tussendoor in Moeraki gestopt om de Moeraki Boulders te bekijken. Makkelijk gezegd is dit een groep grote, ronde rotsen op het strand. Het is een tourische attractie, maar het stelt niet veel voor vergeleken met de rest van Nieuw-Zeeland. In Dunedin hebben we vooral vanalles gepland en geboekt voor de tijd na onze roadtrip. Ik heb dan helaas nog maar zo'n 5 dagen over. In Dunedin zelf waren geen gratis 'campsgrounds' dus voor de nacht zijn we alvast wat zuidelijker gereden. Daar hebben we met heel wat auto's en campervans lekker knus op een parkeerplaats geslapen. Toiletten en zelfs drinkwater waren er wel.
Zaterdag hebben we best een stukje gereden. Naar Te Anau dit keer. Te Anau is bekend om het grote meer dat er ligt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet zo heel spectaculair vond, maar ik heb dan ook wel geweldig mooie dingen hier in Nieuw-Zeeland geweest. Het was bovendien erg regenachtig en bewolkt die dag. Voor de nacht zijn we weer naar een afgelegen kampplek gereden waar niet meer was dan een vervallen wc. Het uitzicht daarentegen was wel prachtig.
Zondag was het dan tijd voor Milford Sound, één van de bekendste Nieuw-Zeelandse touristische attracties. Milford Sound is een fjord. Een groot meer waar de hoge bergtoppen uit steken. Prachtige watervallen zijn te zien en ook zeehonden zijn aanwezig. Op een boot hebben we dit tijdens een 2-uur durende tocht mogen aanschouwen. En niet alleen Milford Sound zelf is erg mooi. De weg erheen en terug is ook adembenemend. Hoge bergen, kale vlakten, verschillende meren en veel bos. Het enige waar Sarah en ik allebei een beetje bang voor waren, was de vraag of onze campervan de weg terug naar boven wel kon halen. Onze campervan is namelijk niet de jongste meer en heeft soms wat moeite met bergop rijden. Maar met haar voet stevig op het gaspedaal is het Sarah toch gelukt om de top te bereiken. Ik mag zelf helaas niet rijden, omdat veel verhuurdersbedrijven me te jong vinden. Vaak kun je pas een auto huren vanaf 21 jaar. Sarah vindt het niet erg om te rijden en ik zelf heb genoeg tijd om rond te kijken. Die avond hebben we weer op dezelfde 'campground' overnacht als de nacht ervoor.
Maandagmorgen was het onzettend fris. We zaten nog net niet te klappertanden, maar onze handen leken bevroren. Rond de 7°C was het volgens mij. 'S morgens zijn we naar Te Anau gereden, waar we ons heerlijk warm gedoucht hebben. Dat hielp gelukkig wel tegen de kou. Daarna hebben we koers gezet richting Queenstown. Deze stad staat bekend om alle extreme sporten die er gedaan kunnen worden. Denk aan skydiven, raften, bungyjumpen, enz.. De weg erheen was wederom prachtig. De eerste dag in Queenstown hebben we verder niet veel gedaan. 'S avonds wel fijn naast Lake Wakatipu gekampeerd. Prachtige plaats om te kamperen. De dinsdag was het dan eindelijk tijd voor de bungy jump; hetgene waarvoor ik in eerste instantie naar Nieuw-Zeeland wilde gaan. En het was zeker de moeite waard. 134 meter vrije val... heerlijk! Het was tevens een mooie plek, lekker zonnig weer en we hadden een leuke groep mensen. Één van die mensen was een van de Nederlanders waarmee ik naar Australië ben gekomen. Hoe toevallig? We wisten van elkaar niet dat we in Queenstown waren, dus het was wel een verrassing. Pas als je aan het reizen bent merk je pas hoe klein, maar tegelijkertijd ook groot, de wereld is. We hebben samen gekletst en daarna nog lekker pizza gegeten. Daarna ben ik met Sarah weer teruggegaan naar de campingplaats naast het meer.
Vandaag, woensdag, was het tijd om mijn eerste tattoeage te laten zetten. Juist, een tattoe. Ik moet zeggen dat ik daarvoor wél ontzettend bang was. Ik hoorde van veel mensen dat het erg veel pijn doet, vooral op je voet. En net daar wilde ik hem natuurlijk hebben. Maar ik heb mijn angsten overwonnen, ik heb Sarah's hand vast gehouden en na zo'n 20-30 minuten was het voorbij. Nu loop ik mijn hele leven rond met een Mãori stijl schildpad op mijn voet. Na de tattoe heb ik mezelf getrakteerd op een lekkere hamburger. Bovendien had Chal uit Hawaii zich inmiddels bij ons groepje aangesloten. Haar hebben we leren kennen in het hostel in Christchurch. Ze gaat de rest van onze trip met ons mee.
Op dit moment zit ik weer lekker luxe op een betaalde camping. We hebben ons weer eens heerlijk gedoucht daarstraks. Morgen nog een keer en dan kunnen we er weer een aantal dagen tegenaan. Wat we morgen en de dagen erna gaan doen zien we op dat moment wel. Dat is voor de volgende keer. Haije allemaal en tot gauw! Liefs, Kim
Op donderdagmorgen, net voordat ik de deur uit wilde gaan om een bus rondom het zuidereiland te boeken, kwam ik Sarah tegen. Zij is een 21-jarige Duitse meid. Na 5 minuten praten hadden we besloten om samen een campervan te huren en 3 uur later hadden we die dan ook geboekt. Zo makkelijk gaat dat. Sarah had tot en met dinsdag het hostel geboekt, dus we konden pas op dinsdag op weg.
De rest van de tijd hebben we samen rondgekeken in Christchurch en onze reis gepland. Het was een aantal dagen erg regenachtig, dus het kwam wel goed uit dat we er wat langer waren. Vrijdagmorgen besloot mijn goede mobiel om vervelend te gaan doen. Hij wilde niet meer opgeladen worden, dus die is nu in de maak. Ik kan hem weer ophalen als ik terug ben in Christchurch. Foto's van Nieuw-Zeeland volgen wat later, aangezien ik dus tijdelijk geen goede camera heb. Sarah gelukkig wel, dus ze is bereid om me later alles door te sturen.
Op zaterdagavond ben ik met een groepje van het hostel naar een Ierse pub geweest. Daar heb ik met mensen van over de hele wereld een gezellige avond gehad.
Op maandag zijn Sarah en ik samen met een bus naar Akaroa gegaan. Dit is een leuk dorpje gelegen in een prachtige omgeving; een helder blauw meer omgeven door bergen. Hier hebben we de hele dag rondgewandeld en rondgekeken. Dinsdag was het dan tijd om onze roadtrip te beginnen. In de morgen hebben we onze campervan opgehaald en rond een uur of 2 waren we echt op weg. Eerste stop: Lake Tekapo. Wederom een prachtig azuurblauw meer omgeven door hoge bergen. Toch zag het er totaal anders uit dan in Akaroa. De nacht hebben we gekampeerd op een 'campground' een stuk van de weg af. En dan moet je niet denken aan een camping met zwembad, stroom en schone wc's. Nee, dit was niet veel meer dan een gat in de grond en een koude douche. Maar evengoed lekker gekookt en lekker geslapen, dus wat maakt het uit.
De volgende dag zijn we op weg gegaan naar Mt. Cook, de hoogste berg in Nieuw-Zeeland. Daar kwamen we in de middag aan. We hebben lekker een wandeling gemaakt door de prachtige omgeving hier. Het was de eerste keer dat ik gletsjers heb gezien. We hebben die nacht gekampeerd op een plek waar niet veel meer was dan wat bomen en een picknickbankje. Lekker back to nature dus. Donderdag zijn we verder gereden naar Oamaru, een wat grotere plaats aan de kust. We hebben even aan zee gelegen, maar het was net wat te fris om een duik te nemen. Oamaru is bekend om de penguins, maar wij hebben er helaas geen gezien. Die nacht hebben we wel op een betaalde camping geslapen, dus eindelijk weer een douche.
Vrijdag zijn we weer verder gereden naar Dunedin, de studentenstad van Nieuw-Zeeland. Tussendoor in Moeraki gestopt om de Moeraki Boulders te bekijken. Makkelijk gezegd is dit een groep grote, ronde rotsen op het strand. Het is een tourische attractie, maar het stelt niet veel voor vergeleken met de rest van Nieuw-Zeeland. In Dunedin hebben we vooral vanalles gepland en geboekt voor de tijd na onze roadtrip. Ik heb dan helaas nog maar zo'n 5 dagen over. In Dunedin zelf waren geen gratis 'campsgrounds' dus voor de nacht zijn we alvast wat zuidelijker gereden. Daar hebben we met heel wat auto's en campervans lekker knus op een parkeerplaats geslapen. Toiletten en zelfs drinkwater waren er wel.
Zaterdag hebben we best een stukje gereden. Naar Te Anau dit keer. Te Anau is bekend om het grote meer dat er ligt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet zo heel spectaculair vond, maar ik heb dan ook wel geweldig mooie dingen hier in Nieuw-Zeeland geweest. Het was bovendien erg regenachtig en bewolkt die dag. Voor de nacht zijn we weer naar een afgelegen kampplek gereden waar niet meer was dan een vervallen wc. Het uitzicht daarentegen was wel prachtig.
Zondag was het dan tijd voor Milford Sound, één van de bekendste Nieuw-Zeelandse touristische attracties. Milford Sound is een fjord. Een groot meer waar de hoge bergtoppen uit steken. Prachtige watervallen zijn te zien en ook zeehonden zijn aanwezig. Op een boot hebben we dit tijdens een 2-uur durende tocht mogen aanschouwen. En niet alleen Milford Sound zelf is erg mooi. De weg erheen en terug is ook adembenemend. Hoge bergen, kale vlakten, verschillende meren en veel bos. Het enige waar Sarah en ik allebei een beetje bang voor waren, was de vraag of onze campervan de weg terug naar boven wel kon halen. Onze campervan is namelijk niet de jongste meer en heeft soms wat moeite met bergop rijden. Maar met haar voet stevig op het gaspedaal is het Sarah toch gelukt om de top te bereiken. Ik mag zelf helaas niet rijden, omdat veel verhuurdersbedrijven me te jong vinden. Vaak kun je pas een auto huren vanaf 21 jaar. Sarah vindt het niet erg om te rijden en ik zelf heb genoeg tijd om rond te kijken. Die avond hebben we weer op dezelfde 'campground' overnacht als de nacht ervoor.
Maandagmorgen was het onzettend fris. We zaten nog net niet te klappertanden, maar onze handen leken bevroren. Rond de 7°C was het volgens mij. 'S morgens zijn we naar Te Anau gereden, waar we ons heerlijk warm gedoucht hebben. Dat hielp gelukkig wel tegen de kou. Daarna hebben we koers gezet richting Queenstown. Deze stad staat bekend om alle extreme sporten die er gedaan kunnen worden. Denk aan skydiven, raften, bungyjumpen, enz.. De weg erheen was wederom prachtig. De eerste dag in Queenstown hebben we verder niet veel gedaan. 'S avonds wel fijn naast Lake Wakatipu gekampeerd. Prachtige plaats om te kamperen. De dinsdag was het dan eindelijk tijd voor de bungy jump; hetgene waarvoor ik in eerste instantie naar Nieuw-Zeeland wilde gaan. En het was zeker de moeite waard. 134 meter vrije val... heerlijk! Het was tevens een mooie plek, lekker zonnig weer en we hadden een leuke groep mensen. Één van die mensen was een van de Nederlanders waarmee ik naar Australië ben gekomen. Hoe toevallig? We wisten van elkaar niet dat we in Queenstown waren, dus het was wel een verrassing. Pas als je aan het reizen bent merk je pas hoe klein, maar tegelijkertijd ook groot, de wereld is. We hebben samen gekletst en daarna nog lekker pizza gegeten. Daarna ben ik met Sarah weer teruggegaan naar de campingplaats naast het meer.
Vandaag, woensdag, was het tijd om mijn eerste tattoeage te laten zetten. Juist, een tattoe. Ik moet zeggen dat ik daarvoor wél ontzettend bang was. Ik hoorde van veel mensen dat het erg veel pijn doet, vooral op je voet. En net daar wilde ik hem natuurlijk hebben. Maar ik heb mijn angsten overwonnen, ik heb Sarah's hand vast gehouden en na zo'n 20-30 minuten was het voorbij. Nu loop ik mijn hele leven rond met een Mãori stijl schildpad op mijn voet. Na de tattoe heb ik mezelf getrakteerd op een lekkere hamburger. Bovendien had Chal uit Hawaii zich inmiddels bij ons groepje aangesloten. Haar hebben we leren kennen in het hostel in Christchurch. Ze gaat de rest van onze trip met ons mee.
Op dit moment zit ik weer lekker luxe op een betaalde camping. We hebben ons weer eens heerlijk gedoucht daarstraks. Morgen nog een keer en dan kunnen we er weer een aantal dagen tegenaan. Wat we morgen en de dagen erna gaan doen zien we op dat moment wel. Dat is voor de volgende keer. Haije allemaal en tot gauw! Liefs, Kim
-
01 Maart 2017 - 11:37
Wil Segers:
Hi Kim,
We hebben de vastenavond weer allemaal goed overleefd, al was niet iedereen 's morgens er even lekker aan. Gistermorgen zei Kirsten nog: "Ik heb mich wal us bèter geveuld". Ze is wel gewoon met de Koëlemoëters meegegaan. Zonder haar gaat het natuurlijk niet door! -:)
Ook Jesper heb ik gisteren bijna niet gezien, die heeft zowat de hele dag in bed gelegen totdat hij 's avonds weer uitging met zijn vrienden. Hij voelde zich ook niet zo lekker....
Leuk dat we door jouw ogen plaatsen zien waar we zelf nog nooit geweest zijn.
Nieuw Zeeland lijkt me heel erg mooi, qua natuur. Ik hoorde al van je moeder dat je 'gebungy-jumped' had. Lijkt me zelf reuze eng, ik zou het niet durven: respect! Die tattoo van die schildpad betekend dat nog iets?
Groetjes,
Wil -
01 Maart 2017 - 13:02
Eric:
Ha Kim,
Ik werd al duizelig en misselijk bij het zien van het filpje van het bungy jumpen.
Knap gedaan en veel plezier verder.
Groetjes van Eric & Thelmi
(o ja ik ben nu bij opa en oma...dikke knuffel van hun) -
03 Maart 2017 - 11:40
Yvonne En Herman:
Ha Kim: erg leuk dit verhaal. Voor ons erg herkenbaar al die plaatsen. Vooral ook leuk dat je de Bungy Jump (ook) gedaan hebt. 134 meter!!!: wauw. Destijds was het volgens mij maximaal zo'n 80 meter. Weet nog dat ik zelf bij het springen eerst door mijn knieën zakte: was het niet zo hoog. Bungy Jump komt van NZ maar is over de gehele wereld waardoor men in NZ heeft moeten kijken of dit bij hun ook hoger kan. Is blijkbaar goed gelukt. Ben benieuwd of je op het Zuider eiland ook last gehad hebt van de "sandflies", kleine stekende vliegjes: zeer irritant en wat je er nog meer gaat doen. Maar dat lezen we later wel met de ongetwijfeld mooie foto's. Blijf genieten van je geweldige reis. Yvonne en Herman. -
04 Maart 2017 - 07:47
Kim Gommans:
Ha Wil,
Leuk um te huure det ge allemoal unne fijne carnaval hebt gehad! Erme Jesper en Kirsten, maar ik dink wal det det ug eige schuld is ;).
Nieuw-Zeeland is prachtig. Ut bungy jumpen waas nieat eng, de tattoe doarentegen wal. De schildpad kumt van Australië van ut snorkelen en duiken in ut GBR. Det waas namelijk ein van de meist speciale momenten. De teikens in de tattoe zien Mãori teikena die stoan veur familie of un nieuw begin.
Groetjes Kim -
04 Maart 2017 - 07:48
Kim Gommans:
Ha Eric en Thelmi,
Het bungy jumpen was super! Veel beter dan de skydive. Dikke knuffel terug!
Groetjes Kim -
04 Maart 2017 - 07:52
Kim Gommans:
Ha Yvonne en Herman, leuk om van jullie te horen! De oudste bungy jump is inderdaad in Queenstown. Die is zo'n 50 meter hoog. De sandflies zijn om gek van de worden, mijn hele voeten zitten onder. Vandaag hebben we de Fox en ds Franz-Jozef Glaciers gezien, werkelijk prachtig. De rest horen jullie ongetwijfeld nog wel!
Groetjes Kim -
04 Maart 2017 - 07:52
Kim Gommans:
Ha Yvonne en Herman, leuk om van jullie te horen! De oudste bungy jump is inderdaad in Queenstown. Die is zo'n 50 meter hoog. De sandflies zijn om gek van de worden, mijn hele voeten zitten onder. Vandaag hebben we de Fox en ds Franz-Jozef Glaciers gezien, werkelijk prachtig. De rest horen jullie ongetwijfeld nog wel!
Groetjes Kim -
04 Maart 2017 - 17:28
Herman En Yvonne:
Super dat je ook "Twin Glaciers" Fox en F-J bezocht hebt. Dé plaats om te zien hoe snel de aarde opwarmt waarbij beide gletsers zich al kilometers terug getrokken hebben. Neem aan dat je over Haast Pass bent gegaan en nu langs de schitterende Westkust ("Panncake rocks" met blowholes) noordwaarts trekt. In het noord-Oosten is "Abel Tasman NP" ook een aanrader bij goed weer. Wij zijn daar een halve dag met een sea kayak onderweg geweest waarbij je vlakbij zeeleeuwen e.d. kunt komen. Het thermaal bad van Hamner Springs is ook erg mooi (gelegen). Als je naar net noorder-eiland gaat met de ferry is m.n. ook het eerste deel door de fjord ook erg mooi. Als je niet zo ver noordelijk gaat zul je waarschijnlijk over de Arthurs Pass weer richting Christchurch gaan. Die sandflies zullen je op het Zuider eiland nog wel blijven plagen. Zijn er niet op het Noorder eiland. Groetjes, Yvonne en Herman -
05 Maart 2017 - 00:11
Kim Gommans:
Ja die gletsjers waren echt prachtig! En de westkust is natuurlijk ook adembemend. Zo anders dan het oosten. We gaan helaas niet naar Abel Tasman, aangezien we daarvoor geen tijd hebben. Ik ga nog wel een paar dagen naar het noorden met de ferry. Ik hoorde inderdaad dat dat prachtig is. We gaan eens kijken naar dat bad in Hamner Springs, dat zien we namelijk wel zitten. Bedankt voor de tip!
Groetjes Kim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
